lol

Böyle şeylerin olmasını istemedim, böyle şeyler düşünmeyi, bu kadar takıntılı olmayı. Hİç biri benim seçimim değildi. Peki ben seçmediysem nasıl benim suçum olur? Neden utanması gereken hep ben oluyorum, benden kat kat aptal olan insanlar oldukları şeyden mutlu bir şekilde başları dik gezerken, neden ben tüm farkındalığımla sıraya kafamı koyup saçma sapan düşüncelerle baş etmeye çalışıyorum? Oysa dedim ya, ben seçmedim böyle olmayı, neden suçunu ben çekiyorum!? Peki kimin suçu bu? Ya da gerçekten suçlayacak biri var mı? Sanmıyorum, ama eğer varsa ondan nefret ederdim, ne pahasına olursa olsun.

Şoa'dan ayrılınca huzur bulacağımı düşünmüştüm. Kafama takacak bir şey olmadan sadece oturup ders çalışmaktı amacım. Kendimden nefet etmeden, tamam belki biraz çevremden nefret ederek, sadece oturup deneycektim kalan iki seneyi en verimli şekilde geçirip buradan defolmayı. Ama olmadı. Ben sadece... Nasıl olduğunu bile hatırlamıyorum, ama bu düşünceden nefret ediyorum. Bazen beni mutlu edip abuk sabuk hareketler yaptırabiliyor ama bu utançtan yerin dibine battığım zamanların yarısı kadar bile olmuyor.

Kafamı alıyorum iki elimin arasına, sıkıyorum, gitmesin diye aklım. Oraya. Gitmesin diye, düşünmeyeyim diye, hayal kurmayayım diye. Bunları bir derece engellesem de, uyumamak dışında, rüyalardan kurtulmamın bir yolu yok. Ve beni öldürüyorlar. Sonra savaşmayı bırakıyorum. Sadece neden diye soruyorum? Neden böyle olmak zorunda? Neden yapmayı istemediğim, seçmediğim şeylerin cezasını çekmek zorundayım? Neden varlığından bu kadar tiksindiğim duygular hayatımın merkezine oturmak zorunda? Bu adil değil. Hiç değil.


İnancımı kaybediyorum.

Hayat daha büyük
Senden daha büyük
Ve sen ben degilsin
Gidecegim yollar
Gözlerindeki uzaklık
Oh hayır çok fazla konuştum
Ayarladım

Köşedeki benim
Spot ışıgındaki benim
İnancımı kaybederken
Seninle birarada durmaya çalışıyorum
Bunu yapabilecegimden emin degilim
Hayır, çok şey söyledim
Yeterince söylemedim


Senin güldügünü duydugumu sandım
Şarkı söyledigini duydugumu sandım
Senin denerken gördügümü sandımr
Her fısıltı
Her geçen saat
Itiraflarımı belirliyor
Sana göz kulak olmaya çalışıyorum
Aynen, yaralı kaybolmuş kör bir aptal gibi
Oh no Ive said too much
Oh,hayır çok şey söyledim
Ayarladım

Bunu degerlendir
Yüzyılın sonu
Bunu degerlendir
O beni dizlerimin üstüne düşüren kayganlıgı
Eger bu fantaziler
Etrafta uçuşursa
Şimdi çok şey söyledim

Senin güldügünü duydugumu sandım
Şarkı söyledigini duydugumu sandım
Senin denerken gördügümü sandım
Ama bu sadece bir rüyaydı
Bu sadece bi rüyaydı

• 
• 
• 
• 
•