Öyle.
2 Haftadır doğru dürüs yemek yemedim. Sabah bir an önce hazırlanıp çıkmanın telaşıyla kahvaltının yüzüne bakamıyorum, belki annem tarafından özenle pipetlenmiş sütümden iki fırt çekebiliyorum en iyi ihtimalle. Okulda ise... Aklıma bile gelmiyor yemek, çok meşgulum, heyecanlıyım, koşuşturup duruyorum. Eve gidince ise tıpkı dizilerdeki ergenler gibi tabağımdaki yemekle oynuyorum. Belki yarım tabak yersem yiyorum. Uyku konusuda bundan pek farklı değil. Uykuya dalmam en az 1-1,5 saat sürüyor sonrasında da sürekli uynaıo duruyorum. Bazen saçma sapan kabuslar görüp çığlık atarak uyanıyorum ve annemin yanına kaçıyorum, evet bu yaşta. Bu kadar düzensiz uykuya rağmen sabah saat çaldığı an heyecanla gözlerimi açıp yataktan fırlıyorum, yüzümde bir gülümseme, nereden bulduğum belli olmayan bir enerjiyle tekara başlıyorum bu kendimi mahvetme döngüsüne. Seni seviyorum.
0 yorum:
Yorum Gönder